Յանինան, ի տարբերություն շատերի, ավելի շատ սիրում է իր մտքերն ու ներաշխարհն արտահայտել աշխատանքի միջոցով: 4 տարի «Գյուրջյան» կիրառական արվեստի ինստիտուտում ուսումն ավարտելուց հետո՝ 2009 թվականին, աշխատանքի է անցել Հադրութի մանկապատանեկան ստեղծագործական կենտրոնում։ Հիմնականում զբաղվում է ուլունքագործությամբ, իսկ ավելի կոնկրետ՝ ուլունքներով ստեղծում է գեղեցիկը։ Կենտրոնից վերջինս խոսում է ջերմ հիացմունքով ու նշում, որ մինչ օրս էլ շարունակում է այնտեղ աշխատել։ 2020 թվականի Արցախյան 44-օրյա պատերազմը նրան ստիպեց տեղափոխվել Երևան, որի մասին մինչև հիմա ցավով է պատմում։ Սակայն Յանինան հպարտությամբ կիսվում է, որ Հադրութի մանկապատանեկան

ստեղծագործական կենտրոնը ևս գործունեությունը Երևան տեղափոխելով՝ աշխատակիցներին հնարավորություն տվեց անկախ գտնվելու վայրից շարունակել սիրելի աշխատանքը։ Այդ իսկ պատճառով նա, չնայած բոլոր դժվարություններին, մինչ օրս նույն եռանդով շարունակում է զբաղվել իր սիրելի ուլունքագործությամբ։ Առանձնահատուկ ջերմությամբ նշում է, որ 3

տարվա ընթացքում զգալի արդյունքներ են գրանցվել, իր խոսքերով «շատ բաների են հասել», ինչը կրկին խոսում է Արցախից տեղահանվածների անկոտրում կամքի և կենսական ոգու մասին։

Որպես կատարած աշխատանքի յուրահատկություն առանձնացնում է «երբեք իր գործից չհոգնելու, չձանձրանալու» փաստը, իսկ երբ հարցրեցինք՝ ինչն է իր գործերն առանձնացնում մյուս վարպետների գործերից՝ համեստորեն նշեց.

- Ես չեմ կարող ասել, բայց մարդիկ հիմնականում հավանում են

երևակայությունս և ճաշակս ։